Mięguszowiecki Szczyt Wielki - szczyt Tatr Wysokich, znajdujący się w grani głównej Tatr na granicy polsko-słowackiej, pomiędzy Cubryną, a Mięguszowieckim Szczytem Pośrednim . Jest to drugi co do wysokości szczyt w Polsce (20. w Tatrach) i najwyższy z Mięguszowieckich Szczytów. Szczyt ma dwa wierzchołki: zachodni (główny) i wschodni niższy o około 5 m, rozdzielone Wielką Mięguszowiecką Szczerbiną.

Nazwa Mięguszowieckich Szczytów i innych okolicznych obiektów pochodzi od Doliny Mięguszowieckiej i od wsi Mięguszowce, do której niegdyś należały te tereny. W środowisku wspinaczkowym potocznie szczyt jest zwany Mięguszem lub określany skrótem MSW.

Pierwsi zdobywcy:
latem – Ludwik Chałubiński z przewodnikami: Wojciechem Rojem i Maciejem Sieczką 28 czerwca 1877 r.,
zimą – Ernst Dubke, Alfred Martin, Johann Breuer i Johann Franz 13 lutego 1906 r.

Pierwsze zimowe przejście północną ścianą: Zbigniew Korosadowicz i Jan Staszel 7–8 kwietnia 1936 r.

Podstawowe informacje:

• Cała wycieczka trwa 10-godzin.
• Wyjazd z Zakopanego około godziny 6-tej rano, powrót o godzinie 16-tej.
• Istnieje możliwość umówienia się z przewodnikiem bezpośrednio w Schronisku nad Morskim Okiem.
• Dojazd do Włosienicy zajmuje około 45 minut, następnie wyruszamy nad Morskie Oko.
• Podchodzimy szlakiem turystycznym do Dolinki za Mnichem skąd nieznakowaną ścieżką idziemy na Zadnią Galerię Cubryńską.
• Następnie przez Wielką Galerię na Hińczową Przełęcz.
• Wejście na szczyt.
• Zejście i odpoczynek w Schronisku nad Morskim Okiem.
• Powrót do Zakopanego.

Jako przewodnik zapewniam bezpłatnie cały potrzebny sprzęt: liny, uprząż, kask, raki, czekan…itp.