Mięguszowiecki Szczyt Wielki - szczyt Tatr Wysokich, znajdujący się w grani głównej Tatr na granicy polsko-słowackiej, pomiędzy Cubryną, a Mięguszowieckim Szczytem Pośrednim . Jest to drugi co do wysokości szczyt w Polsce (20. w Tatrach) i najwyższy z Mięguszowieckich Szczytów. Szczyt ma dwa wierzchołki: zachodni (główny) i wschodni niższy o około 5 m, rozdzielone Wielką Mięguszowiecką Szczerbiną.
Nazwa Mięguszowieckich Szczytów i innych okolicznych obiektów pochodzi od Doliny Mięguszowieckiej i od wsi Mięguszowce, do której niegdyś należały te tereny. W środowisku wspinaczkowym potocznie szczyt jest zwany Mięguszem lub określany skrótem MSW.
Pierwsi zdobywcy:
latem – Ludwik Chałubiński z przewodnikami: Wojciechem Rojem i Maciejem Sieczką 28 czerwca 1877 r.,
zimą – Ernst Dubke, Alfred Martin, Johann Breuer i Johann Franz 13 lutego 1906 r.
Pierwsze zimowe przejście północną ścianą: Zbigniew Korosadowicz i Jan Staszel 7–8 kwietnia 1936 r.
Podstawowe informacje:
- Cała wycieczka trwa 10-godzin.
- Wyjazd z Zakopanego około godziny 6-tej rano, powrót o godzinie 16-tej.
- Istnieje możliwość umówienia się z przewodnikiem bezpośrednio w Schronisku nad Morskim Okiem.
- Dojazd do Włosienicy zajmuje około 45 minut, następnie wyruszamy nad Morskie Oko.
- Podchodzimy szlakiem turystycznym do Dolinki za Mnichem skąd nieznakowaną ścieżką idziemy na Zadnią Galerię Cubryńską.
- Następnie przez Wielką Galerię na Hińczową Przełęcz.
- Wejście na szczyt.
- Zejście i odpoczynek w Schronisku nad Morskim Okiem.
- Powrót do Zakopanego.
Jako przewodnik zapewniam bezpłatnie cały potrzebny sprzęt: liny, uprząż, kask, raki, czekan…itp.